پاسخ
به عربستان
از راه دموكراسي
جعفر گلابي
اگر هيچ دليلي براي انواع خطاها و جفاها و ناكارآمدي‌ها و انحصارطلبي‌هاي سرمايه‌سوز نداشتيم جز اينكه در مجموع كاري كرده‌ايم كه دولت عربستان شبكه ماهواره‌اي فارسي‌زبان تاسيس كند و حتي امكان مخاطب پيدا كردن هم داشته باشد، كافي بود تا اشتباهات بزرگ پذيرفته شوند و ضرورت تغيير بسياري از روش‌ها و تصميم‌ها و حتي قانون‌ها احساس شود. چگونه ممكن است يك دولت كه هنوز براساس مناسبات قبيله‌اي اداره مي‌شود تصور كند كه با استفاده از عده‌اي فارسي‌زبان براي ايرانيان حرفي براي زدن دارد؟ واقعا و انصافا يك شبكه متنعم از دلارهاي نجومي آل سعود به جز خيره شدن بر عيوب و نواقص و سوءاستفاده‌ها و خودمحوري‌ها و تنگ‌نظري‌ها و خشونت‌ها چه پيام فرهنگ‌مدارانه و آزادي‌خواهانه و عالمانه و مدرن مي‌تواند براي ما داشته باشد؟ اگر نيك بنگريم حتي طرح صورت اين مساله براي ما خسارت‌بار و غم‌انگيزاست. ما چه كرده‌ايم و چگونه سرمايه‌هاي عظيم معنوي و فكري و عمق استراتژيك فرهنگي مان را ميان‌تهي كرده‌ايم كه از ميان اين همه كشور درست آن‌كه هنوز بويي از حقوق بشر به مشامش نرسيده است از پنجره رسانه و كلمه و خبر و تحليل براي‌مان شاخ و شانه مي‌كشد!؟ اگر رفتار ما بر خردمندي استوار بود مردم ما آنقدر دانا و مهين‌دوست هستند كه به شبكه اينترنشنال وقعي ننهند و انبوه سرمايه‌گذاري دلاري‌شان به باد هوا رود. البته هنوز هم همين معنا جاري است و به نظر مي‌رسد كه اكثريت مردم و حتي معترضان كاملا متوجه اهداف ضدايراني آل سعود هستند. منتها بسياري از مردم ما خشمگينند، ناراحتند، غمگينند و ديگر نمي‌دانند چگونه بايد صداي‌شان به گوش مسوولان برسد و كي اراده ملت در همه امور جاري و ساري مي‌شود. كاملا درست است كه هيچ حكومتي در جهان نمي‌پذيرد يك كشور كه اگر مخاصم نباشد حداقل رقيب است شبكه‌اي تاسيس كند و به صورت شبانه‌روز به تحريك مردم بپردازد و از هر راهي براي هدم تماميت ارضي كشور ورود كند؛ به تحريك اقوام بپردازد و در اوج ريا و تزوير از آزادي و حقوق بشر دم بزند، اما راه جلوگيري از اين مداخله و تخاصم آشكار چيست؟
در ابتدا بگوييم كه ما خود سنگرهاي اساسي و بلندو غيرقابل نفوذمان را رها كرده به آخرين سنگرهاي مبادا روي آورده‌ايم! انتخابات آزاد و رقابتي نه تنها سنگر كه سلاح تهاجم فرهنگي ما در مقابل هر بيگانه و رقيب منطقه‌اي بود. عمق استراتژيك فكري، ذهني، رواني و سياسي ما تا آنجا خالي و عميق شد كه حتي شخصي مثل آقاي لاريجاني به رد صلاحيت مبتلا شد و پيام وخامت اوضاع مردم‌سالارانه را به متن جامعه رساند. چرا مجلس ما به تنهايي قادر به هضم و درك و حتي نمايندگي اعتراضات نيست؟ مجلسي كه بدون نظارت استصوابي تشكيل شود و همه اقشار جامعه در آن نماينده داشته باشند خود جور همه اعتراضات را خواهد كشيد و هيچ معترضي نياز به حضور در خيابان پيدا نمي‌كند. حتي اگر آنان كه به هر دليل نوع پوشش مورد پسند حكومت را برنمي‌تابند در مجلس نماينده داشتند يا حداقل برخي از نمايندگان سخن آنها را رسما منعكس مي‌كردند چه بسا با بحث وگفت‌وگو به نقطه‌اي مشترك در ميزان و معيار حجاب مي‌رسيدند و مردم هم توجيه مي‌شدند و گشت ارشادي لازم نبود و اصلا غمي چون جانباختن مهسا اميني پيش نمي‌آمد. دختران بي‌شماري علاقه وافري به حضور در استاديوم‌هاي ورزشي دارند، كي و كجا نماينده‌اي از اين علاقه در ساختار حاكميت دفاع كرد تا دختري حساس و رنجور بر سر اين ماجرا جان نبازد؟ نه تنها در اين موارد كه حتي در جريان حوادث دوماه گذشته هم با مدارا و به رسميت شناختن حق اعتراض مردم مي‌شد شبكه‌هاي ضد ايراني را نه تنها بي‌سوژه كرد كه در موضع تدافعي نهاد. هنوز راه تنبيه عربستان و كوتاه كردن زبان تجزيه‌خواهي‌اش باز است منتها اين مهم بايد از طريق خود مردم و تقابل فرهنگي و حتي تعامل با شهروندان آن كشور صورت گيرد. اتفاقا حتي معترضان هم با همه برخوردهاي تندي كه ديدند هرگز شنيده نشد كسي متعرض تماميت ارضي كشور شود و مطلوب روشن اينترنشنال را تبديل به شعار كند. ايرانيان خوب مي‌دانند خصومت برخي از قبايل عربستان با ايران به پيش از اسلام هم بازمي‌گردد و اين كشور كوچك‌ترين دغدغه‌اي در مورد آزادي و دموكراسي در ايران ندارد. جان كلام همينجاست كه آل سعود از مردم‌سالاري و انتخابات آزاد و رعايت همه‌جانبه حقوق بشر در ايران هراس عميق دارد و خود را در معرض واردات اين مفاهيم بلند مي‌بيند. ايراني كه در كمتر از يك قرن دو انقلاب بزرگ به خود ديده و چندين خيزش اصيل مثل نهضت ملي شدن نفت را تجربه كرده است كجا و عربستاني كه مردمش انتخابات را فقط در فيلم‌هاي خبري از ديگر نقاط جهان ديده‌اند كجا؟ آنها بعد از سال‌ها اصلاحاتي در حد اجازه دادن رانندگي به زنان يا عدم لزوم همراهي يك محرم مرد با زنان در خيابان رسيده‌اند و حالا اين غصه را كجا ببريم كه چه كساني رعايت حقوق زنان را در ايران جست‌وجو مي‌كنند؟ اگر همين صدا وسيما در نهايت ضعف ميدان را به حريف نباخته بود، اگر روزنامه‌ها و سايت‌ها براي خبررساني و تهيه گزارش‌هاي مستقل و معتبر محدوديتي نداشتند فكر تاسيس شبكه ضد ايراني به ذهن بن سلمان نمي‌رسيد و حتي گويندگان و مجرياني براي كار عبث خود پيدا نمي‌كرد. شروع اصلاحات جدي و اساسي توپخانه همه ايران‌ستيزان را خاموش و رييس‌جمهور بي‌تجربه فرانسه را براي رهبرتراشي آن هم از نوع مضحكش مجبور به عذرخواهي از ملت ايران خواهد كرد.